بررسی شاخص کیفیت هوا در بخش های داخلی بیمارستان بوعلی سینای قزوین (1394)

زمینه: کیفیت ­­هوا و تراکم ذرات هوابرد در بخش­های داخلی بیمارستان از عوامل مؤثر بر سلامت بیماران و کارکنان درمانی محسوب می­شوند. هدف: مطالعه به منظور تعیین کیفیت­ هوا و غلظت­ ذرات معلق در بخش­های داخلی بیمارستان بوعلی­سینای قزوین انجام شد. مواد و روش­ها: این مطالعه مقطعی از مهر تا آذر ماه سال 1394 در بیمارستان بوعلی­سینای قزوین انجام­ شد. نمونه­برداری­ها دو بار در هفته توسط دستگاه میکرو داست (مدل HP3275-05 ، شرکت کسلا) با بهره­گیری از  نمونه­­بردارهای ذرات هوابرد با قطر کم­تر از 5/2 و 10 میکرومتر در هواگذر 5/3 لیتر بر دقیقه در مدت 10 دقیقه انجام شد. شاخص کیفیت هوا توسط نرم­افزار محاسبه­گر شاخص­کیفیت هوا و تحلیل نتایج با آزمون­های آماری تی­جفتی و پیرسون انجام شد. یافته­ها: بالاترین غلظت میانگین 24 ساعته ذرات هوابرد با قطرهای 5/2 و 10 میکرومتر به ترتیب در بخش قلب­ مردان به میزان 38/46 و 49/13 میکروگرم بر متر مکعب و کم­ترین آن در بخش آزمایشگاه و چشم وجود داشت. همبستگی مثبت و معنی­داری میان غلظت ذرات معلق با اندازه کم­تر از 5/2 میکرومتر در محیط داخل و بیرون مشاهده­ شد (93/0=r). نتیجه­گیری: یافته­ها نشان­دهنده تهویه نامناسب و تأثیر کیفیت­ هوای بیرون و منابع انتشار داخلی بر کیفیت ­­هوای بخش­های داخلی بود. تسهیل در پخش و انتقال عوامل عفونی، علاوه بر به خطر انداختن سلامت کارکنان و طولانی­ کردن دوره بستری بیماران، زمینه­ساز انتقال عفونت به خارج از بیمارستان خواهد­ شد.